تا حالا متوجه اين قضيه شدي که چرا بعضي مواقع نسبت به انجام بعضي از کارها استرس داريم که به موقع انجام شود…!؟ مثلا از مدت ها قبل منتظر رسيدن موعد بازي استقلال و پيروزي هستيم…!؟ يا مثلا در وقتي معين منتظر اعلام نتايج يک مسابقه و يا هر چيز ديگه اي…
دليلش هم اينه که اونا برامون مهم هستن و نمي خواهيم فرصتي رو که برامون ايجاد شده رو از دست بديم. درباره نماز اول وقت هم همين طوره… براي حفظ نماز اول وقت اول از همه بايد انگيزه و اهميت برپايي اونو تو خودت تقويت کني…!
برپايي و اقامه نماز خوندن، در واقع ارتباط با بهترين و نزديکترين کسيه که تو زندگي هر وقت کاري پيش مياد ميريم سراغش…! اما چرا فقط بايد موقع گرفتاري هامون بهش توجه کنيم…!؟ نمازي که اول وقت خونده بشه، در واقع از توجه و اهميتيه که ما براي بهترين دوست زندگيمون قائل هستيم.
از طرفي وقتي بدونيم که امام زمانمون هم اول وقت نماز بجا ميارند، در واقع اول وقت نماز خوندن ما چه لذتي داره…!؟ واقعا اگر درکش کرديم ازش دست بر نمي داريم. با لحاظ اين دو امر عاشق اين هستيم که موعد نماز فرا برسه و ما اول وقت نماز، به معراج الهي بشتابيم. تازه گذشته از اين حس، دونستن فضيلت نماز اول وقت، ترغيبي ميشه که از دستش نديم. پيامبر بزرگ اسلام مي فرمايند: فضيلت نماز اول وقت بر نماز آخر وقت مثل فضيلت آخرت بر دنياست…
با اين حال براي اين که نمازمان هميشه اول وقت اداء بشه، علاوه بر تقويت شناخت و انگيزه از برپايي اون مي تونيم مواردي رو در عمل رعايت کنيم که تو اين هدفموفق بشيم مثل: برپايي نماز اول وقت به صورت جماعت، شرکت در مساجد و اقامه نماز اول وقت به صورت جماعت موجب عادتمون ميشه تا هميشه اين دغدغه رو داشته باشيم که اول وقت يک کاري رو انجام بايد داد… و اون هم نمازه، تازه وقتي نتونستيم به مسجد بريم تو خونه هم اين فکر و دغدغه به سراغمون مي ياد.
در کنار اين موارد مي تونيم، مواردي رو که براي قبل از نماز و بعد از اون سفارش شده رو انجام بديم تا نمازمون کمال لذت و شادابي رو داشته باشه… سعي کنيم تو نمازهامون حضور قلب داشته باشيم. براي حفظ و تداوم اين حالت، تا اونجايي که توانايي شو داريم بايد تلاش کنيم افراط و تفريط هم که تو هر کاري مضره. تو نماز خوندن و کلاً عبادت هم مواقعي پيش مياد که حال بيشتري نسبت به معنويات داريم، اون موقع مي تونيم که نمازمون رو با تمام شرايط و مستحبات به جا بياوريم تا کمال لذتش رو احساس کنيم. اما وقتي دلمون زياد حوصله معنويات رو نداره ـ البته حتما دليلي دارد که الان جاي بحثش نيست ـ نبايد زياد فشار بياريم بلکه صرف انجام واجبات باشه.
خلاصه اين که نماز خوندنمون بايد با افعال و کردار روزمره ما هم هماهنگي داشته باشه. هر چقدر نمازمون عاشقانه تر باشه .. کارهاي روزمره ما هم بايد متناسب با اون باشه… وقتي اينطور شد مي تونيم بگيم که نمازمون زيبا شده چون افعالمون تأثير تو نمازمون داشته و بالعکس…!
اقامه نماز و ارتباط دوستانه ما با خدا نشونه بندگي ما به اين خالق بي همتاست، چه خوبه که اين احساس نياز و بندگي رو به زيبايي هر چه تمام تر نشون بديم…!
دوست خوبم، اميدوارم، به مصداق … اول الوقت رضوان الله … هميشه با برپايي نمازي عاشقانه و اول وقت، رضايت و دوستي خودمان را با اين مهربان مستحکم تر کنيم.