✅امام علی (ع) می فرمايد: 

سكرات مرگ ، توأم با حسرت از دست دادن آنچه داشتند بر آنها هجوم می آورد ، اعضاى بدنشان سست می گردد ، و رنگ از صورت­هايشان می پرد كم كم مرگ در آنها نفوذ كرده ، ميان آنها و زبانشان جدائى می افكند ، در حالى كه او در ميان خانواده خويش است ، با چشمش می بيند و با گوشش می شنود و عقل و هوشش سالم است ، اما نمی تواند سخن بگويد ! در اين می انديشد كه عمرش را در چه راه فانى كرده ؟ و روزگارش را در چه راهى سپرى نموده است ؟ ! به ياد ثروت­هائى می افتد كه در تهيه آن چشم بر هم گذارده ، و از حلال و حرام و مشكوك جمع آورى نموده ، و تبعات و مسؤليت گردآورى آن را بر دوش می كشد ، در حالى كه هنگام جدائى و فراق از آنها رسيده است او به دست بازماندگان می افتد، آنها از آن متنعم می شوند و بهره می گيرند اما مسئوليت و حسابش بر او است
???? نهج البلاغه ، خطبه ۱۰۹